گنج پنهان

به خطّ و خال گدایان مده خزینه ی دل» *// هزار دوز و کلک در بساط آنان است 

زباند پیچی پا تا به گچ گرفتن دست// برای جلب ترحّم ، چه اشکباران است 

برای او شده این کار خوب و نان آور// گَهی به کوچه ،گَهی پارک گَه خیابان است 

چه شغل بهتر از این که بدون سرقفلی// ویا اجاره بها سود آن دوچندان است
 

چه نیک گفت ظریفی :گدایی گرننگ است//ولیک شغل پراز سود وگنج ِپنهان است
 

برای جلب نظرها سرشک غم بارد// چو شُد به خانه ،به ریش من و تو خندان است
 

کسی که آبروی خویش را معامله کرد// کجا به فکر صفتهای پاک انسان است 

گدای حرفه ای هرروز چاق و چلّه شود// نحیف آنکه نیازش به لقمه ای نان است 

کمک به همچو گدایی ستم به محرومین// هموکه سرخی صورت به ضرب دستان است 

اگر به گفته ی «جاوید» نیک تر نگری // یقین شود که گدا همچو گنج ِ پنهان است