دل ریخته

روز پاییزی میلاد تو در یادم هست

روز خاکستری سرد سفر یادت نیست

ناله ی ناخوش از شاخه جدا ماندن من

در شب آخر پرواز خطر یادت نیست

تلخی فاصله ها نیز به یادت مانده ست

نیزه بر باد نشسته ست و سپر یادت نیست

یادم هست

یادت نیست

...

خواب روزانه اگر در خور تعبیر نبود

پس چرا گشت شبانه ، دربدر یادت نیست

من به خط و خبری از تو قناعت کردم

قاصدک کاش نگویی که خبر یادت نیست

یادم هست

یادت نیست

...

عطش خشک تو بر ریگ بیابان ماسید

کوزه ای دادمت ای تشنه ، مگر یادت نیست

تو که خود سوزی هر شب پره را می فهمی

باورم نیست که مرگ بال و پر یادت نیست

تو به دل ریخته گان چشم نداری بیدل

آنچنان غرق غروبی که سحر یادت نیست

یادم هست

یادت نیست