آینه

کاش آن آینه ای بودم من

که به هر صبح، تو را میدیدم

می کشیدم همه اندام تو را در آغوش

سرو اندام تو با آن همه پیچ ، آن همه تاب

آنگه از باغ تنت می چیدم گل صد بوسه ی ناب