تقدیم به جامعه زن ذلیلان

تقدیم به جامعه زن ذلیلان 

الهی به   مردان   در       خانه ات          به آن زن ذلیلان فرزانه ات
به آنانکه  با   امر     "روحی فداک"         نشینند و سبزی       نمایند    پاک
به آنانکه از بیخ و  بن    زی     ذیند         شب و روز   با امر زن       می زیند
به آنانکه      موعوب    مادر     زنند         ز اخلاق      نیکویش    دم می زنند
به آن شیر   مردان    با     پیشبند          که در ظرف   شستن به تاب و تبند
به آنانکه   در   بچه    داری    نکند          یلان           عوض کردن     پوشکند
به آنانکه   بی  امر    و اذن   عیال           نیاید در از       جیبشان یا       ریال
به آنانکه با ذوق   و شوق     تمام           به مادر زن     خود        بگویند: مام
به آنانکه      دارند      با     افتخار           نشان ایزو...نه     " زی ذی نه هزار"
به آنانکه  دامن    رفو     می کنند           ز بخد    رفویش         اتو می کنند
به آنانکه    درگیر     سوزن   نخند           گرفتار        پخت و پز       مطبخند
به آن قرمه   سبزی   پزان      قدر          به آن     مادران  به   ظاهر       پدر
الهی    به    آه    دل    زن   ذلیل          به آن اشک  چشمان  "ممد سبیل"
به تنهای مردان که از  لنگه  کفش          چو جیغ   عیالاتشان   شد   بنفش
که ما ار بر این عهد کن     استوار           از  این   زن   ذلیلی   مکن   برکنار
به زی ذی جماعت نما لطف خاص          نفرما  از  این  یوغ  ما    را   خلاص